مجله Finance Digest پیش بینی کرده است که فناوریهای حوزه آموزش تا سال بعد به ۲۵۲ میلیارد دلار خواهد رسید. توسعه واقعیت افزودهAugmented Reality (AR) سهم زیادی در این رشد خواهد داشت. نوآوری در حوزه آموزش از طریق واقعیت افزوده به معنای جایگزینی فناوری به جای توانایی‌های معلمان نیست بلکه بدین معنی است که فرآیند آموزشی راحت تر در دسترس مخاطبانی همچون دانش آموزان قرار گیرد.
۱- یادگیری وسیع در فضاهای مجازی:
یادگیری تجربی هنوز هم یکی از بهترین روش‌های موجود برای تعامل با دانش آموزان است. دانیل لینگ یکی از نویسندگان حوزه فناوریبه این موضوع اشاره می‌کند که چگونه استفاده وسیع از آیپدها و دستگاه‌های تلفنی در مدارس توانسته است محیط آموزشی وسیع و گسترده‌‌‌ای را برای دانش آموزان ایجاد کند. فناوری واقعیت افزودهمی‌تواند چنین فضای گسترده‌‌‌ای را چه از طریق استفاده از هدست‌های خاص یا رابط‌های هولوگرافی تعاملی ایجاد کند. این فضاهای مجازی می‌توانند لایه‌های مختلفی از داده‌ها را از طریق نقاشی یا نشان دادن مراحل مختلف مورد نیاز برای حل یک مسئله ریاضی، به نمایش بگذارند.
۲- واقعیت افزودهبرای آزمون‌ها:
کالج امپریال لندن در مرحله آزمایش فناوری AR یا واقعیت افزودهبرای استفاده در آزمون‌های دانشجویان پزشکی است. این فناوری مسئله تخصیص منابع را دور می‌زند و در عین حال افراد را مطمئن می‌سازد که تست‌ها کاملاً استاندارد هستند. تست‌های تشخیصی را هم می‌توان از طریق واقعیت افزوده اجرا کرد. در این شرایط با وجود گروهی از دانشجویانی که با هم هدست واقعیت افزوده را پوشیده اند می‌توان معاینات گروهی را انجام داد. این آزمایش تجربی را می‌توان در سایر حوزه‌ها نیز به کار برد اما به نظر می‌رسد حوزه آموزش بهترین نمونه از این مورد باشد. به کمک چنین فناوری می‌توان معلمان آتی را از طریق کلاس‌های مجازی آزمود.
۳- توسعه مهارت‌های نرم:
رشد فناوریهای آموزشی همزمان با رشد سازمان‌هایی بوده است که به دنبال رشد دانش عملی و فنی دانشجویان خود هستند. دپارتمان آموزشی در آمریکا از فرصت‌های واقعیت افزودهبرای ادغام مهارت‌های اجتماعی استفاده کرده تا به دانشجویانی که از اوتیسم رنج می‌برند کمک کند خودشان را با موقعیت‌های روزانه وفق دهند. در چنین شرایطی دانشجویان یا دانش آموزان می‌توانند وارد یک فضای مجازی شوند و برای بهبود مهارت‌های اجتماعی شان با یک آواتار تعامل داشته باشند. این فناوری می‌تواند طیف وسیعی از موقعیت‌ها را شبیه سازی کند و به افراد اجازه دهد به طور گسترده‌‌‌ای مسائل مختلفی را بیاموزند.
۴- عناصر آموزشی سفارشی شده:
برنامه نویسان خیلی خوب می‌دانند که همه معلمان درک درستی از واقعیت افزودهندارند یا با آن آشنا نیستند. به همین خاطر است که برنامه‌های متعددی طراحی شده است و به معلمان کمک می‌کند واقعیت افزوده را سریع تر در کلاس‌هایشان به کار ببرند. به عنوان مثال، معلمان می‌توانند برنامه‌هایی را دانلود کنند که داده‌های اضافی را وقتی دستگاه روی تصویر یا شیء خاصی قرار می‌گیرد نشان دهد. استفاده و اجرای این برنامه‌ها به اندازه انتخاب تصویر یا شیء ساده است و می‌توان بدون دانش برنامه نویسی از آن‌ها بهره برد.
۵- تسهیل فرآیندهای مدیریتی:
شاید برایتان جالب باشد که بدانید استفاده از فناوری واقعیت افزودهبه مواردی که بیان کردیم ختم نمی‌شود. شما می‌توانید از این فناوری در موقعیت‌های دیگری به جز کلاس استفاده کنید و فضای مدیریتی را به صورت کامل تسهیل نمایید. معلمان و استادان می‌توانند دستورالعمل‌های تعاملی را در آزمایشگاه‌های علمی، کتابخانه‌ها و اتاق‌های موسیقی راه اندازی و اجرا کنند. در چنین شرایطی دانش آموزان و دانشجویان به راحتی می‌توانند به عناصر آموزشی دسترسی داشته باشند و بر اساس شرایط خودشان مطالعه کنند. چنین دستورالعمل‌هایی را می‌توان از طریق هوش مصنوعیمکالمه‌‌‌ای که در فناوری واقعیت افزودهقرار گرفته است به طرف مقابل ارائه داد و مشکلات موجود همچون مواد شیمیایی که نباید بهشان دست زد یا چگونه کتابی را از کتابخانه درخواست کرد را به سرعت برطرف کرد.
به کمک همین فناوری ساده می‌توان تعداد افرادی که در لایه‌های مدیریتی نیاز هست را کاهش داد. به کمک فناوری واقعیت افزودهمی‌توان تعاملات اجتماعی را تسهیل نمود و ارتباطات عمیق تر و جدی تری را برقرار کرد. رشد AR در حوزه آموزش نشان می‌دهد چنین فناوری‌هایی به سرعت در حال تغییر نحوه برقراری ارتباطافراد با هم هستند و می‌توانند وضعیت موجود را بهبود ببخشند. حالا می‌توان با اطمینان گفت که چنین فناوری‌هایی فقط برای افراد متخصص نیست و به درد افرادی که دانش معمولی هم دارند می‌خورد.